C: Ti o sæ, Frànco, che prìmma da goæra gh’êa a Cornigén in cànpo da balón? E li se zugâva de partîe ànche importànti tra o Zâna e a Sampierdarenéize (alôa a Sandöia a no gh’êa ancón).

F: Partîe che êan, cómme dî, ’na spêce de dèrby.

C: Segûo, e a pasción pe-e squàddre a l’êa tànta. Bén, a ùnn-a de ste partîe gh’êa o Tilìn insémme a tànt’âtra génte. Tùtti in pê, mîa. No stâte a pensâ che ghe fîse carêghe ò cöse còmode d’asetâse.

F: E scì, l’é òua che se no gh’é e comoditæ...

C: E za, ma alôa l’êa diferénte. Derê a-o Tilìn, quàrche scæn ciù de d’âto, gh’êa un ch’o l’àiva de lóngo quarcösa da dî: o parlâva e o mogognâva in continoaçión. A ’n bèllo moménto o Tilìn o no ghe l’à fæta ciù. Ti sæ, quànde o a contâva, cös’o dîva d’avéi fæto?

F: Sò asæ mi: o gh’aviâ tiòu in pùgno!

C: Machê! O dîva d’avéighe dæto ’na cagnâ!

F: ’Na cagnâ? ’Na carcagnâ, t’öriæ dî!

C: E na! Pròpio ’na cagnâ! Ti véddi o Tilìn o gh’àiva in càn inte bràsse, o l’à pigiòu e o ghe l’à asbriòu into môro a quéllo mogogón! ’Na cagnâ: in córpo co-o càn! Mi, pövou càn, s’o s’é fæto mâ pròpio no o sò...