C: Dìmme ’n pö, Frànco, te l’ò mâi contâ quélla do Testón?

F: Dìmme ti; Càrlo: a no saiâ mîga a sòlita barzelétta do Pierìn?

C: Òu no! Sto chi o l’é ’n fæto ch’o l’é sucèsso davéi!

F: Alôa cónta che són tùtt’oêge!

C: Gh’êa un, into pòrto, ch’o l’àiva ’na tésta enòrme, stramezuâ, a-o pónto che o seu nomiâgio o l’êa Testón. Ma o no l’àiva sôlo ’n gràn testón (che-e disgràçie no vêgnan mâi da sôle), o l’êa ànche un ch’o te sciugâva o cheu, con domànde, batûe che no fâvan rîe, insómma ’n agosciôzo!

F: E za, ne conóscio tànti mi ascì...

C: In giórno in pòrto gh’êa da caregâ ’na càscia ciutòsto grànde e i camàlli discutéivan in sce cómme fâ a pigiâla, a inbragâla, a tiâla sciù e a calumâla zu ’nta stîva. Un reméscio che no ti te l’inmagìnn-i de segûo.

F: De segûo dovéivan stâ aténti a no fâse mâ!

C: Bén, a ’n çèrto pónto o no t’arîva o Testón? O védde tùtto quéllo ravâxo e, coiôzo cómme ’n gàtto, o veu savéi cöse gh’é inta càscia e o l’incoménsa a domandâlo a tùtti, e a quésto e a quéllo, e o l’inscìste e no gh’é vèrso de fâlo smétte.

F: I camàlli gh’aviàn avûo bén âtro da pensâ, dìggo mi, che rispónde a lê!

C: L’é coscì che a ’n çèrto pónto ’n camàllo o te ghe sbràggia: Ti veu ciantâla li? Drénto gh’é a machinétta pe tagiâte i cavélli, Testón!”.