C: Sta chi do Prûxa a l’é da contâ!

F: Va bén, cónta.

C: Ti dêvi savéi chò-u Prûxa o l’êa stæto òperòu inta gôa. Pe quésto-o no parlâva goæi scibén ch’o se féss’acapî. O l’êa ’n òmmo fòrte e o se prestâva a dâ ’na màn quànde ghe n’êa de bezéugno. E dæto che pe-a seu invaliditæ o l’êa in pensción...

F: ...ghe fâvan fâ un mùggio de loéi!

C: Sci. Òua, li da-a ciàssa Barabìn gh’êa ’n’òstàia portâ avànti da doê dònne e o Prûxa o se prestava a portâ o vìn e-e cöse pezànti a-e cazànn-e de l’òstàia. Un bèllo giórno, di seu amîxi àn pensòu de preparâghe ’n schèrso.

F: Bèlli amîxi!

C: T’àn inpîo ’na damixànn-a con çinquànt’e quàttro lîtri d’ægoa. Pöi gh’àn mìsso o tàppo e l’àn scistemâ cómme s’a fîse pìnn-a de vìn e àn dîto a-o Prûxa cho-a dovéiva portâ da-a Marinìn. A Marinìn a stâv’òu quìnto ciàn do cazón tra ciàssa Barabìn e via Cassini...

F: ...ch’o l’êa, ti sæ, ’n astrònomo ligùre (de Peinâdo) ch’o l’à travagiòu a Bològna e a Parìggi.

C: Mentr’òu Prûxa o mónta pe anâ sciù da-a Marinìn, arivòu ch’o l’é a-o quìnto ciàn, o se sénte dâ ’na bacâ inta damixànn-a ch’a se rónpe coscì che tùtti i çinquànt’e quàttro lîtri d’ægoa ghe càzan adòsso. O Prûxa, dogiòu dò-u péizo, o no l’à posciûo védde ninte, anche perché, pe scapâ, quéllo ch’o l’à dæto a bacâ o l’à pensâ da gàtto.

F: Perché?

C: Ti véddi, o cazón o gh’à doê scâe ma i doî pòrteghi no són goæi vixìn coscì che a-e génte no ghe vêgne mànco in cheu che quélli doî pòrteghi sègian da mæxima câza e che se pòsse anâ da un a l’âtro pasàndo pò-u téito! Coscì quéllo ch’o l’à dæto a bacâ o l’é montòu in sciô téito, o l’à pìgiòu l’âtra scâa e o se n’anæto via. O Prûxa, resâtòu, tùtto scôo, e inveninòu che tò-u làscio inmaginâ, o l’é chinòu zu dò-u pòrtego e o s’é mìsso a-aspêtâ pe dâ ’na leçión a chi gh’àiva dæto a bacâ che “tànto de li o dovéiva pasâ pe fòrsa”...

F: ...e, dìggo mi, o saiâ ancón li ch’o l’aspêta!