C: Mîa, Frànco, che i loéi no l’é mîga d’ancheu che se dêvan inventâ pe goâgnâ quàrche frànco.

F: Cöse l’é che ti borbóggi? T’ê vegnûo ’n sociòlogo?

C: Làscia pèrde e teu scemàie. Mi són chi aprêuo a parlâ do Mìcca e ti ti tîi fêua discórsci da universcitæ...

F: O Mìcca?

C: Sci, pròpio lê. Te l’ò za dîto ch’o l’êa ’n trafegón. E pöi, finîa-a goæra, no gh’êa goæi da stâ alêgri: sôlo bôra e bazìnn-a. Coscì, chi poéiva, e magâra o gh’àiva o môro bón...

F: ...ch’o no goàsta mâi...

C: ...o se dâva da fâ pe arivâ a-a fìn do méize. Bén, o Mìcca o s’êa inventòu d’anâ in gîo pe-e câze a vénde vestî (giachê, camîxe) e, fanfarón cómm’o l’êa, o sa-a tiâva da americàn. Defæti o se fâva aconpagnâ da un ch’o l’êa americàn pe ’n davéi, pescòu chisà da dôve...

F: Mîa, a l’é de lóngo coscì: e persónn-e cómme o Mìcca ariêscian a fâ de cöse che pe niâtri “normâli” saiéivan inposcìbili!

C: E con st’americàn chi o fâva móstra de parlâ in ingléize; e l’âtro o stâva a-o zêugo perché, de segûo, quarcösa inta stàcca o se metéiva lê ascì. Ti te peu inmaginâ, câo Frànco, che prezentaçión di vestî o poéiva fâ o Mìcca: mêzo in zenéize, mêzo in italiàn e mêzo in americàn!

F: ’Na tôre de Babêle. Mò-u vendéiva armêno?

C: Mah! Quarcösa sci. Però quélla vòtta ch’o gh’à avèrto un chò-u conoscéiva...

F: ...e ’na vòtta ò l’âtra o dovéiva sucêde...

C: ..bén quéllo li o te l’à fæto corî ch’o côre ancón ancheu!