F: Ancheu, Càrlo, són poêta. Stélle, ciæbèlle, fiôri, ödoî da primavéia, öchìn... Tùtte cöse che dàn ispiraçión pe scrîve di vèrsci che te resciôan o cheu.

C: Saiâ ma a-a fìn da föa ti de poêxîe non ti n’æ scrîto mànc’unn-a...

F: Ma poriéiva scrîvila òua: o màgico luxî da lùnn-a into çê scûo da néutte... Ti véddi cómm’a se desghéugge bélla latìnn-a... Ma, dæto ch’o parlòu da lùnn-a, dìmme ’n pö: a teu pài tùtti quélli angæxi che xêua ’n çê, i satéliti artificiâli, saiàn de ispiraçión pe-i poêti?

C: No sò. De segûo quacösa àn ispiròu, un pö de ànni fa, a ’n goardiàn de Bösanæo...

F: Ah Càrlo! Tórna co-in’âtra de teu!

C: Ti dêvi savéi che ’n giórno sto goardiàn chi o l’é anæto a pigiâse ’n café inte ’n bàr de Bösanæo e li into bàr tùtta-a génte a parlâva de balón, de partîe e di zugoéi.

F: Pròpio comme sucêde ancheu!

C: Za, ma alôa – saiêmo stæti vèrso o prinçìpio di ànni susciànta – l’aveniménto ciù inportànte o l’êa che i Rùsci aivàn mandòu into spàçio o prìmmo òmmo, o Jurij Gagarin. Ti tò-u ricòrdi, n’é vêa?

F: Òu sci che mò-u ricòrdo!

C: Bén, o goardiàn o s’é gjòu vèrso de mi e ti sæ cös’o m’à dîto?

F: No, dìnni.

C: «Ma mîa ’n pö che tùtta sta génte chi a pàrla de balón méntre lasciù gh’é un càmio a rimòrchio con un a-a goìdda ch’o gîa in gîo a-a Tæra...»

F: Segûo, Càrlo, che i càmmi a rimòrchio no són goæi d’ispiraçión pe-i poêti!