C: Dìmme ’n pö, Frànco, ti tò-u regòrdi o Bröli?

F: Me pâ de sci. O no l’êa quéllo ch’o se ciamâva Brolis e ch’o fâva quarcösa co-ê biciclétte?

C: Sci, sci. Pròpio lê. O Bröli o l’agiustâva biciclétte a Barabìn, o l’êa un da Chéuscia che in câza, in sciô travàggio e co-i amîxi do bar, o parlâva sôlo zenéize. Pe dîla tùtta a schêua l’italiàn ghe l’àivan insegnòu ma, cös’ ti veu, pe lê o l’êa pròpio ’na léngoa difìçile e... forèsta.

F: Cöse d’âtri ténpi. N’é vêa, Carlo?

C: Eh za, ti te poriæ inmaginâ che se pe lê l’italiàn o no ghe riêscîva fàçile, figurémose l’ingléize!

F: Con sto ingléize sénpr’a mêzo! Parlâvimo do zenéize, cómme te peu vegnî ’n cheu de tiâ fêua l’ingléize?

C: Se ti me làsci parlâ ti vediæ che t’acapiæ.

F: Dìnni.

C: A-o Bröli gh’êa câo anâ a-o cîne; e fra tùtti i atoî quéllo ch’o ghe piâxéiva de ciù o l’êa l’Humphrey Bogart; che lê o l’azeneizâva in Ónpri Bòrgorat.

F: Ah, ah: diverténte!

C: Ma a demôa a l’é ’n’âtra. In giórno, into bar a Barabìn o Bröli o l’êa aprêuo a dî tùtto o bén do móndo da pelìcola “Casablanca” e do grànde Ónpri. Un ch’o l’êa li e ch’o no sàiva chi fîse o Bröli o gh’à dîto: «Quéllo che sciâ nòmina voscià o saiâ brâvo, ma o ciù mêgio de tùtti o l’é stæto (e o nómme o ghe l’à dîto inte ’n perfètto ingléize) Humphrey Bogart!»

F: Figurémose chò-u Bröli o n’acapîva mànco l’italiàn...

C: ...O Bröli o l’à amiòu into móro e o gh’à rispòsto: «Mi, quéllo li, no sò mànco chi o ségge!»