C: Alê Frànco! Intrà’n pö ’n bitêga che te finìscio de contâ quélla do tenénte...

F: Do tenénte? E cös’o gh’ìntra o tenénte?

C: L’ùrtima vòtta che se sémmo vìsti t’àivo contòu do tenénte ch’o fâva zugâ i sordàtti a-o balón e ch’o l’àiva pigiòu a segónda stelétta...

F: Öh sci, che òua me regòrdo! Teu fræ o Tîno o gh’àiva dîto che, quànde se zêuga êan tùtti pægi...

C: ... coscì o tenénte o gh’à vosciûo dimostrâ chi l’êa o comandànte e chi quéllo ch’o dovéiva òbedî. Ti dêvi savéi che o tenénte o gh’àiva ’n càn lô e o l’avéiva ciamòu “Sherman” pròpio cómme i câri armæ americâni. Dæto che bezugnâva portâ o càn dò-u veterinâio, o tenénte o mànda a ciamâ o Tîno, o ghe dîxe de pigiâ a lanbrétta e de portâ o càn a Rómma, dò-u mêgo.

F: In lanbrétta?

C: Inmagìnn-ite o Tîno! “Ma mi no són bón”, “Ma gh’é tràfego”, “In càn in lanbrétta o no se peu portâ”. Pe fal-æ cùrte o tenénte o ghe dîxe che s’o no-o pòrta o se fa çìnque giórni de prexón. “Ma-a l’é ’n’ingiustìçia!” o gh’à dîto o Tîno. E ti sæ cös’o gh’à rispòsto o tenénte?

F: Dìnni.

C: Che i sordàtti gh’àivan tùtti i dovéi e sôlo dôe cöse de dirìtto: mangiâ e a licénsa d’ordinànsa. Fîne! Ò o portâva o càn ò o l’anâva in prexón. E coscì, a-o pövou Tîno gh’é tocòu d’anâ a Rómma in lanbrétta co-o càn lô tra e gànbe!

F: Écco chi a dimostraçión che i sordàtti no són tùtti pægi: gh’é chi tròtta e chi sta asetòu!