F: Sentî ’n pö, Càrlo, pénso d’avéi aferòu quàrche moutîa da ti, perché, röba da no crèdighe, me n’é vegnûo in cheu ’n’âtra!

 C: Mîa che a mi a no me piâxe a concorénsa...

F: E va bén... Sperémmo ch’a ségge l’ùrtima...

C: E alôa?

F: Gh’àivo ’n amîgo che, quànd’o l’êa picìn, tra e doê goære, o l’à visciûo pe quàrche ténpo inta câza de Capitàn Dödê a Bocadâze, quélla ch’a l’é pròpio in scî schéuggi...

C: ...e dôve òua gh’é ’n ristorànte.

F: E za, giùsto quélla li. Bén, o mæ amîgo o gh’àiva ’na làlla ch’a stâva con lê e ch’a l’êa mêza òrba. In bèllo giórno i seu decìdan d’anâ a fâ ’n gîo in bàrca. E dæto che stâvan into mêzo do mâ, a bàrca a saiéiva vegnûa pròpio da-a vixìn a-a câza coscì da poéi montâ da d’in sciô schéuggio.

C: Da cómme ti me-a cónti me pàn génte da palànche.

F: E t’æ raxón! Ma-a cösa a no l’é sta chi. O problêma o l’êa quéllo de fâ montâ a làlla in bàrca sénsa fâla bagnâ. Perché ti dêvi savéi che, pe vîa de ónde, a bàrca a no sta fèrma: a s’avixìnn-a e a s’alontànn-a...

C: ...e pe no bagnâse bezéugna montâ quànd’a l’é vixìn...

F: ...ma a làlla a ghe védde pöco. Coscì o barcaieu, ch’o l’êa ’n seu nêvo, o ghe dîxe: “Mîa, làlla, quànde te dìggo de montâ ti ti mónti. Va bén?” E a làlla, co-in fâ ’n pö apomelòu a gh’à dîto de sci. A bàrca a s’avixìnn-a e o nêvo: Làlla, mónta!” E a làlla: “Alôa mónto”. Bén, l’é bastòu quéllo ritàrdo che a bàrca a se alontanâ e làlla a l’é finîa bèlla drîta inte l’ægoa!

C: Tò-u li cöse veu dî pigiâsela tròppo còmoda...