A-i ténpi de ’na vòtta

De segûo a dîlo a ’n figeu d’ancheu o no ghe crediâ, ma ’na vòtta a Sàn Pê d’Ænn-a gh’êa o mâ! Do Seiçénto, ma ànche prìmma, i Patrìççi (che, pe cómm’a l’êa organizâ a Repùbrica de Zêna, êan quélli che gh’àivan i dinæ abrétio) vegnîvan chi da niâtri pe riposâse e respiâ âia bónn-a, âia de mâ. E ànche séns’anâ tròppo inderê, bàsta védde sto ritræto, pigiòu chisà quànde e atrovòu inte l’ùrtima càntia do comò tra i ravàtti lasciæ li da-i nòstri mesiâvi, pe avéi a seguéssa che i sanpêdænìn, e no sôlo liâtri, inpîvan a mùggi a mænn-a pe rescioâse e rinfrascâse con l’ægoa de ’n mâ nétto e ciæo.

Ciù vestîi che despugiæ e con figioâmi de tutte-e etæ (che bèllo védde tànti gardétti, e tùtti alôa parlâvan zenéize!), de stæ se gödîvan quéllo frésco che o mâ e o çê, sénsa o fùmme di scàreghi d’ancheu, regalâvan a-e génte che êan li.