Prìmma «Méssa Zenéize»

Santoâio N.S. da Vitöia
Méssa in latìn
Traduçión zenéize de præ Lusciàndro Carbón e Frànco Bànpi

A prìmma «Méssa Zenéize» a l'é stæta introdûta da 'n quésto salûto do Frànco Bànpi

Introduçión

Bongiórno!
Sta Méssa a l’é stæta vosciûa pe ritrovâ 'na tradiçión ch'a s'é pèrsa into ténpo: quélla de sentî parlâ zenéize durànte 'na Méssa. E pe poéi evidençiâ a nòstra léngoa zenéize s'é pensòu bén de dî e pàrte fîsse da Méssa in latìn.
Inte quést'incóntro d'ancheu se gh'à l’ocaxón pe fâ træ cöse:
1. sentî a Sànta Méssa,
2. ripigiâ a tradiçión de parlâ in zenéize inta "Liturgia da Paròlla"
3. de êse chi, a-o Santoâio da Vitöia, p'aregordâ che chi l'é sucésso quarcösa de inportànte pe-a Stöia da Repùblica de Zêna.
A nòstra sperànsa a l'é quélla de poéise incontrâ da chi in avànti tùtti i ànni pe quésti motîvi. Magâra ànche pe sentî 'na Sànta Méssa dîta tùtta in zenéize.
Ve tegnêmo informæ de quànde saiâ o pròscimo incóntro.
E cómme dîva i nòstri antîghi pe saluâse: alêgri!

Prìmma letûa

[ Ger. 31, 7-9 ]
Da-o libbro do profeta Geremia

⁷Coscì o dîxe o Segnô: «Giubilæ con giöia pe Giacòbbe cantæ, cantæ a gràn vôxe pe-a prìmma de naçioìn; proclamæ, lödæ e dî: o Segnô o l'à sarvòu o sò pòpolo, o rèsto de Israêle! ⁸Són chi pe fâli vegnî da-a tæra do setentrión, pe radunâli da-i confìn do móndo. Fra de liâtri l'òrbo e o ràngo, quélla ch'a l'aspêta insémme a quélla ch'a sta pe partoî: ritorniàn cómme 'na grànde congregaçión. ⁹Cianzéndo vegniàn e mi i portiô tórna inte consolaçioìn, i faiô andâ vèrso torénti d’ægoa inte 'na stràdda drîta sénsa schincapê. Dæto che mi són sénpre stæto un poæ pe Israêle e Efraim o l’é o mæ prìmmo fìggio.

Paròlla de Dîo
Rendémmo gràçie a Dîo

Sàlmo responsoriâle

[ Salmo 126 (125) ]

Ritornèllo: Gréndi cöse o l'à fæto o Segnô pe niâtri.

Méntre o Segnô o portâva inderê i deportæ de Sion ne pàiva d'asunâse. Alôa a s’é impîa de rîe a nòstra bócca e a nòstra léngoa de crîi de contentéssa.
Ritornéllo: Gréndi cöse o l'à fæto o Segnô pe niâtri.

Alôa tra e génte s'é dîto: «Gréndi cöse o l'à fæto o Segnô pe liâtri». Gréndi cöse o l'à fæto o Segnô pe niâtri, o n'à impîo de contentéssa.
Ritornéllo: Gréndi cöse o l'à fæto o Segnô pe niâtri.

Pòrta inderê, òh Segnô, i nòstri deportæ cómme i torénti do Neghev. Quélli che seménn-an inte lâgrime tagjàn o gràn in contentéssa.
Ritornéllo: Gréndi cöse o l'à fæto o Segnô pe niâtri.

Inte l'andâ, o se ne va e o ciànze tiàndo sciù a seménsa da caciâ; ma into tornâ, o vêgne in contentéssa tiàndo in èrto i sò fàsci de gràn.
Ritornéllo: Gréndi cöse o l'à fæto o Segnô pe niâtri.

Segónda letûa

[ Eb 5, 1-6 ]
Da-a létia a-i Ebrêi

¹Ògni Sómmo Sacerdöte, eséndo pigiòu tra i òmmi, o l'é costituîo a vantàggio di òmmi pe-e cöse che rigoàrdan Dîo, coscì da poéi presentâ òfèrte e sacrifìççi pe-i pecoéi, ²poéndo conpatî chi no sa e chi sbàglia, vìsto che lê ascì o l'é ingugéito inta deboléssa ³e pe sta deboléssa o dêve, cómme pe-o pòpolo coscì pe lê mæximo, presentâ òfèrte pe-i pecoéi. ⁴E no l'é pe càosa sò che un o se pìggia sta càrega, ma sôlo quéllo ch’o l'é ciamòu da Dîo, comme Arònne. ⁵Pûre Cristo ascì o no l'à glorificòu lê mæximo inte l'êse Sómmo Sacerdöte, ma Quéllo ch'o gh'à dîto: «Mæ fìggio t'ê ti, mi ancheu t'ò generòu». ⁶Coscì ànche inte 'n'âtra pàrte o dîxe: «Ti t'ê sacerdöte pe de lóngo segóndo l'órdine de Melchisedek».

Paròlla de Dîo
Rendémmo gràçie a Dîo

Alelóia

Alelóia, Alelóia

Mi són a lûxe do móndo, dîxe o Segnô. Chi vêgne aprêuvo a mi o l'aviâ a lûxe da vìtta.

Vangêlo

[ Mc 10, 46-52 ]
Letûa da-o Vangêlo segóndo Màrco

Glòria a ti, òh Segnô.

⁴⁶Inte quéllo ténpo o Segnô e i sò discépoli són arivæ a Gérico. Into méntre che o Segnô, insémme a-i sò discépoli e a bén bén da génte, o partîva da Gérico, o fìggio do Timêo, Bartimêo, òrbo, o stava asetòu in sciâ stràdda. ⁴⁷Avéndo sentîo che gh'êa Gexù de Nàzareth, o l'incomensa a criâ: «Gexù, Fìggio de Dàvide, àggi piêtæ de mi!» ⁴⁸E méntre tànti ghe sbragiàvan pe fâlo taxéi, quéllo o criâva ancón de ciù: «Fìggio de Dàvide, àggi piêtæ de mi!». ⁴⁹Alôa o Segnô o s’affèrma e o dîxe: «Ciamælo». Ciàman l'òrbo dindoghe: «Coràggio, tîite sciù, o te ciàmma!». ⁵⁰Alôa lê, isàndose in pê e perdéndo o sò mantéllo, o vêgne da-o Segnô. ⁵¹In rispòsta o Segnô o ghe dîxe: «Cöse t'eu che fàsse pe ti?». L'òrbo o ghe dîxe: «Rabbonì, che mi gh'agge tórna a vìsta!». ⁵²E o Segnô o ghe dîxe: «Vànni, a tò fêde a t'à sarvòu». E sùbito o l'é tornòu a védde e o pìggia a seguîlo pe-a stràdda.

Paròlla do Segnô
Löde a ti, òh Cristo.

Intençioìn de preghêa

Celebrànte: A nòstra vìtta a l'é inte ténebre se o Segnô o no l’arèsta con noiâtri. Invochémolo inta speànsa e dìmmo:
(Ritornéllo) Rèsta con niâtri, òh Segnô.

1. Ti che t'æ ridæto a vìsta a l'òrbo de Gérico, ilùmina a nòstra stràdda perché te vegnìmmo aprêuvo inta contentéssa.
   (Ritornéllo) Rèsta con niâtri, òh Segnô.
2. Pe-a Gêxa de Zêna, perché riscrovìndo e réixe da sò tradiçión, a l'àgge nêuva fòrsa pe anonçiâ o Vangêlo a-e nêuve generaçioìn e o nòstro arçivéscovo Bertón o ghe fàsse da goìdda.
   (Ritornéllo) Rèsta con niâtri, òh Segnô.
3. Perché chi govèrna e nòstre tære e e nòstre génti de Ligùria o no s'ascòrde mâi da nòstra Stöia, de nòstre tradiçioìn, da nòstra léngoa e o l'àgge a fòrsa e a voentæ de fâne ritornâ gréndi cómme sémmo stæti pe tànti e tànti sécoli.
   (Ritornéllo) Rèsta con niâtri, òh Segnô.
4. Perché Zêna, Çitæ de Marîa Santìscima, e a Ligùria, mìsse sótta a proteçión da Madònna Regìnn-a de Zêna, sàcian meritâse st'ònô travagiàndo pò-u bén de tùtti inta testimoniànsa di valoî do Vangêlo.
   (Ritornéllo) Rèsta con niâtri, òh Segnô.
5. Perché quésto Santoäio, tiòu sciù in scê sta çìmma in memöia da prodigiôza vitöia do dêxe de màzzo do mìlle seiçénto vintiçìnque (10-5-1625), de pöchi vilén, ispiræ da-o Çê, cóntra tantìscimi invasoî, o ségge de lóngo pe-e tære de Ligùria a lûxe pe-a vitöia cóntra i mâ do móndo.
   (Ritornéllo) Rèsta con niâtri, òh Segnô.

Celebrànte: Òh Dîo, màndine o tò Sànto Spìrito perché co-o sò agiùtto e a sò iluminaçión poêmo sénpre êse goidæ inte tò vîe sénsa pèrdise pe-e stràdde do móndo.

Pe Cristo nòstro Segnô
Àmen