Gêxa de Sànta Zìtta
Méssa in italiàn
Traduçión zenéize de præ Lusciàndro Carbón, Frànco Bànpi e Marîa Viétz
[ Ap, 19, 1.5,9 ]
Da-o Lìbbro de l’Apocalìsse de Sàn Gioàn Apòstolo
1Mi Gioàn ò sentîo cómme 'na vôxe poténte de 'n'imensitæ de génte ch'a
dîva: «Alelóia, a sarvéssa, a glòria e a poténsa són do nòstro Dîo».
5E da-o tröno l'é sciortîo 'na vôxe ch'a dîva: «Lodæ o nòstro Dîo, tùtti
voiâtri seu servitoî e voiâtri che o teméi, ségge picìn che gréndi!» 6E ò
sentîo cómme 'na vôxe de tànta génte e cómme 'na vôxe de tànte ægoe e cómme 'na vôxe
de fòrti toìn che dîvan: «Alelóia, o Segnô, nòstro Dîo, l'ònipoténte o l'à pigiòu
posèsso do seu régno. 7Ralegrémose e esultémmo, rendémoghe glòria perché
l'é arivòu e nòsse de l'Agnéllo e a seu sposâ a s'é aghindâ 8e gh'é stæto
dæto, coscì ch'a se véste do b'sso schilénte, pùro; o bìsso, de fæti, o l'é e òpere
giùste di Sànti».
9E l'àngiou o me dîxe: «Scrîvi: biâti i ciamæ a-o prànso de nòsse de
l'Agnéllo!»
Paròlla de Dîo
Rendémmo gràçie a Dîo
[ Salmo 24, 2-5, 8-9 ]
Ritornéllo: A ti, Segnô, àrso l'ànima mæ.
2Confîo in ti che mi no àgge da vergognâme
e in sce de mi no l'esùlte o nemîgo;
3chi spêra in ti o no doviâ aroscî:
arosciâ chi tradìsce sénsa raxón.
Ritornéllo: A ti, Segnô, àrso l'ànima mæ.
4Fàmme conósce, Segnô, e teu stràdde,
móstrime i teu sentê;
5goìdime inta teu veitæ:
perché t'ê ti o Dîo da mæ sarvéssa.
Ritornéllo: A ti, Segnô, àrso l'ànima mæ.
8Bón e giùsto l'é o Segnô:
pe quésto o mostriâ a stràdda a-i pecatoî,
8o goidiâ i ùmili segóndo o seu giudìçio
e o mostriâ a-i pövei e seu stràdde.
Ritornéllo: A ti, Segnô, àrso l'ànima mæ.
[ Fil 4, 4-9 ]
Da-a létera de Sàn Pòulo Apòstolo a-i Filipéixi
Fræ, 4ralegræve de lóngo into Segnô; vò-u dìggo tórna: ralegræve.
5A vòstra afabilitæ a ségge conosciûa da tùtti i òmmi: o Segnô o l'é vixìn.
6No ascidiæve inte nìnte, ma pe ògni cösa fæ savéi a-o Segnô e vòstre richièste
co-e oraçioìn, sùpliche e ringraçiaménti; 7a pâxe de Dîo, ch'a sùpera ògni
inteligénsa, a l'avardiâ i vòstri cheu e i vòstri penscêi in Gexù Cristo.
8In concluxón, fræ, tùtto quéllo che l'é vêo, nòbile, giùsto, pûro, amàbile,
onoròu, quéllo che l'é virtù e o mérita löde, tùtto quésto tegnîve a ménte.
9Tùtto quéllo ch'éi inparòu, riçevûo, sentîo e vìsto in mi, tùtto quésto fæ,
e o Dîo da pâxe o saiâ con voiâtri.
Paròlla de Dîo
Rendémmo gràçie a Dîo
Alelóia, Alelóia
Biâati quélli che stàn a sentî a paròlla do Segnô e a têgnan da cónto con amô.
[ Lc 10, 38-42 ]
Da-o Vangêlo segóndo Lùcca.
Glòria a ti, òh Segnô.
1Inte quéllo ténpo, Gexù o l'é intròu inte 'n pàize, e 'na dònna, de nómme
Màrta, a l'à riçevûo. 39Lê a l'avéiva 'na seu, ciamâ Marîa, che, asetâ a-i pê
do Segnô, a stâva a sentî a seu paròlla; 40Màrta invêce a l'êa tùtta pigiâ
da-o gràn dafâ. Quìndi a s'afèrma e a dîxe: «Segnô, no te inpòrta che mæ seu a m'àgge
lasciòu sôla a servî? Dìgghe ch'a m'agiùtte».
41O Segnô o gh'à rispòsto: «Màrta, Màrta, ti ti te preòcupi e ti te sciâti pe
tànte cöse, 42ma unn-a sôla a l'é a cösa necesâia. A Marîa a l'à çernûo a mêgio
pàrte, e a no ghe saiâ levâ».
Paròlla do Segnô
Löde a ti, òh Cristo.
Celebrànte: Fræ e seu, uniìmo e nòstre ànime e e nòstre vôxe in mòddo che a
nòstra oraçión a pòsse atraversâ e nûvie e arivâ, cómme o crîo do pövio, fìnn-a a-o trón
de Dîo. Preghémmo insémme e dìmmo:
(Ritornèllo) Sénti, Poæ, a vôxe do teu pòpolo.