Sciù pe-o mónte adâxo adâxo
fra 'n'aiétta frésca e fìnn-a
tànta génte a s'incamìnn-a
prìmma ancón de l'arbezâ.
Lasciù in çìmma gh'é a gêxétta
tùtta giànca cómme a néive...
Gh'é za o Pàreco da Céive
ch'o l'aspêta in sciô ciasâ!
Sànta Crôxe, fèsta bèlla
profumâ de Primavéia!
Cómme un cànto a-o fâ da séia
t'ê o reciàmmo da zoventù...
Ànche i vêgi te salûtan;
ma ch'un pö de nostalgîa
di sò ténpi d'alegrîa
che oramâi no tórnan ciù.
Fa piaxéi gödîse o frésco
sott'a 'n èrbo de castàgna...
asetâse, arvî a cavàgna
che gh'é drénto a colaçión...
Da “Baicìn” se fa a partîa:
ògni tànto se va a-o bànco
e... mescciàndo néigro e giànco
quarchedùn va 'n stranbælón.
Gh'é 'n'armònica in sciô “Rióndo”
ch'a se sgónfia in pòlche e tànghi...
se fàn sótta fìnn-a i rànghi
pe balâ o peligordìn...
Sâta... bàlla... spóncia e strénzi...
Riôzi riôzi e o ténpo o pàssa
pöi, a-o scûo, zu inta “Cassa”
ciòcan bâxi sénsa fìn!
Sànta Cróxe fèsta bèlla!
Oramâi t'ê scomparîa
e con ti, l'é andæta vîa
ànche a nòstra zoventù!
Pigiâ da: “Tutte le poesie” do Piero Bozzo