O l'é o nostro amigo,
da gente do cason,
o pei gianco e neigro,
duî euggi assascin,
pessin de velluo,
ûn bello morin.
Ma o l'é o gatto da Tina
de l'ûrtimo cian;
pe dîla a moderna
no in te trabacche,
in te l'"attico" stan.
A tûtti o ne piaxe
e ghe voëmo davvei ben
perché da vero ligûre
o l'é indipendente,
o va dov’o veu:
in sciö cornixon
duî passi o l'ha da fâ,
di abbaen di teiti
o padron o l'é lê,
o passeggia in scë tegoe,
o se gh'arrampinn-a,
o gnaogna de là in erto
ammiando a lûnn-a pinna.

Antonio Fioravanti