|
Intrâ >
A rivìsta Zêna >
Due poexie
[ Inderrê ]
[ Pagina primma ] [ Pagina doppo ]
|
PE UN ÇESTIN DE PERSEGHE
(a Luigi Panero, poeta e fruticoltô)
Ninte gh'è de ciû fin, mae cäo Pane'
de perseghe savoìe che a-o Priggian
da poeta vivendo e giardinê
ti fâe cresce e mêuiâ de man in man.
Han l'ödô bôn dô campo e dell'estae
ödôan de anchêu.. de tempo ormai lôntan
de belle figge fresche e... de passae,
de mattinae vegnûe... che se ne van.
Primma da daghe drento unn-a dentâ
(ma no dîlo a nisciûn) ghe daggo ûn baxo
e ûn teneo nomme che... nisciûn saviâ.
E poi con ûn sospîo - no ne fa caxo -
ghe caezo a pelle finn-a da sposâ
e... me-a divoro tûtta adaxo adaxo.
Umberto V. Cavassa |
 |
Quand'ho öccaxiôn de passâ da via Dante,
da-i portici da Posta, e propio da-o tabaccante,
bezêugna che m'afferme, e unn-a forza strana
a me fà ïsâ i êuggi pe dâ un'êuggiâ a Porta Soprana.
De l'antïga Zena a l'è a ciù impönente,
a dà l'idêa da forza da nostra gente
ch'a vöeiva vive in paxe, ma rispettâ,
pronta a difêndise, ma anche a piccâ.
A-i pe da porta o Ciôstrin de Sant'Andrîa
che co-i sò marmi o fà contrasto â prîa,
e de scianco, in to verde, a casa de Colombo
conosciùa da tûtti e in te tûtt'ô mondo.
Câe antighitê che pe fôrtûnn-a no se son perse,
restê a rappresentâ de epoche diverse,
a differenza dâ pria a-o cement'armôu
tra e costrùzioin de aôa e quelle dô passôu,
ma che sêrvan anche, e sempre, a dimostrâ
che Zena, i Zenêixi se-a tegnan câ!!
CARLO PARMINI
[ Inderrê ]
|
