|
San Pê d'Aenn-a ancheu a l'é 'na delegassion da "grande Zena" ma finn-a a-o 1927, comme tûtte e delegassioin, a l'ëa ûn comûn separòu.
Gh'é da creddighe?San Pê o l'ëa in gïo a predicâ pe-a Ligûria e, quaexi pe caxo, o
l'arriva in to cheu de Banchi, dove a gente a se dava ûn gran da fâ a manezzâ
dinae, a scangiâ merçe a traffegâ inte tûtte e lengue con foresti San Pê o se gh'appensa ûn pö; poi o se mette a lëze, ma a voxe erta pe fâse sentî: «Ascì ch'o l'ha dïto: chi vegne con mi o l'aviä çento pe ûn». «Çento pe ûn? - sbraggian quei traffeganti - O l'é ûn bello frûto! E dinni, foestê, chi ou dà? L'impreisa a saiä de segûo pericolosa, ma niätri gh'aniëmo appreuvo finn-a in çê». E quaexi fando mostra de no sentîli, San Pê o l'azzunze: «O l'ha dïto de çercâ a Taera do Segnô, a giûstissia, e tûtto o resto o saiä ûn de ciû». Poi o se mette a camminâ pe attrovâ ûn posto dove accoegâse e passâghe a neutte. E propio feua de Zena, de derrê a 'n promontöio, o vedde 'na spiägëta bella queta, con dell'aenn-a finn-a finn-a. O s'accoega a-o sô e o s'addorme. E inte quello posto, quarche tempo doppo, gh'han faeto 'na gexetta e in gïo gh'é nasciûo ûn borgo che, pe sti faeti ch'ho contòu, l'han ciammòu San Pê d'Aenn-a. E, diggo mi, se questa a l'é a stöia, perché ancheu n'é vegnûo a smangiaxon de scrivilo tûtt'attaccòu o nomme de San Pê d'Aenn-a?Piggiòu da Divo Gori, Dario G. Martini, La Liguria e la sua
anima, |
e foestê